Ruud doet de was

23-24-25 febr.2010 / Dag 19-20-21 We vissen al bijna 2 weken en elke keer als ik langs de hengel loop, krijg ik visioenen over een heerlijke vis, die we met 13 man kunnen verschalken. Het enige wat we totnogtoe hebben gevangen is een zwart stuk plastic. De hengelbezitter houdt echter vol, ondanks vele tegenslagen. Eerst de vislijn in de sleepgenerator (deze bestaat uit een vastgebonden dynamo, die verbonden is met een touw, waar aan het uiteinde ervan een stalen staaf zit met daaraan een vastgemaakt molentje; als we varen begint het molentje te draaien en dus ook de eraan vastzittende dynamo, waardoor er stroom wordt opgewekt), daarnet is de helft van de vislijn verdwenen. Ik heb nu medelijden met de grote vis, die dit op zijn/haar geweten heeft. De haak sprong af en toe uit het water, zodat alleen een vliegende vis in het lokaas kon happen, maar die komen op deze plek kennelijk niet voor. Op mijn aandringen heeft de onfortuinlijke visser een paravaan gemaakt (in de oorlog werden hiermee dieptebommen geplaast) om de haak op een zekere diepte - ik stelde 5m voor - te brengen. De door hem pas ontwikkelde paravaan heeft het al tot 0,5m gebracht. Zijn excuus was, dat hem de middelen ontbraken om tot een grotere diepte te komen.

In de middag het gijpen nog eens goed kunnen volgen op veilige afstand van de widowmakers. Het proces was zeer leerzaam en ook in het klein toepasbaar. Als je ziet hoeveel handen hiervoor nodig zijn, dan is het een klein wonder dat er meestal niets misgaat behalve dan in de begindagen van mijn reis, toen een van de zeelieden het verkeerde touw losmaakte en naast mij zo'n houten klos neerviel. Uiteraard was hier geen opzet in het spel geweest, werd mij omstandig verzekerd.

Vandaag van de kapitein weer wat bijgeleerd over het wassen, het wringen en het ophangen van de was. De was schijnt te moeten worden gespoeld met regenwater, omdat de huid anders wordt open geschuurd, wat een pijnlijke geschiedenis zal worden. Het wringen van je kleren moet je op het schip zelf doen, omdat er geen wasmannen of wasvrouwen rondlopen. Als je gewend bent om alleen de keuzeknop van de wasmachine te draaien - het nalezen in de gebruiksaanwijzing is wel zo handig - dan valt dat wringen niet mee. De tip is dat je het kledingsstuk om de korvijnnagel legt (dit is een houten pin, waar je de touwen aan vastmaakt) waarna je het kledingsstuk bijna droog of kapot kunt maken. Het ophangen gaat het beste met het stoppen van delen van de kleding in een opengewerkte opening van een touw. Als het touw wordt gestrekt zit de kleding muuurvast. Sommigen leggen hun kleding in vol vertrouwen over de boven de relingen gespannen touwen met het gevolg dat ik soms een T-shirt in de oceaan zag verdwijnen.

24-02-2010  Gisteravond tegen 20.00uur zagen we een boot aan de horizon, wat op zich al een unieke gebeurten is voor mij, omdat we al dagen zoiets niet hebben gezien. Die boot kwam echter dichter en dichter bij ons en dat is op zich niet zo verontrustend, ware het niet dat er opeens een zoeklicht op ons werd gericht. Omdat agressie meestal met agressie wordt beantwoord, wilde ik maar niet voorstellen om dat schip met onze boegspriet te spiesen als het tot een treffen zou komen. Mijn gedachten gingen daarom uit naar het verbergen van mijn schamele maar voor mij kostbare bezittingen. Gelukkig bleek het schip volgens de stuurman op grond van diens verlichting een vissersschip te zijn en verdween deze na ons een uur te hebben gevolgd. De avond tevoren droomde ik tussen een ontmoeting met een eenzame zeilboot. Ik heb me dan ook voorgenomen niet meer over wat voor drijvend voorwerp dan ook te dromen.

25-02-2010 We bevinden ons nu 16.25 Greenwich time op de 23ste breedtegraad tussen de Kaapverdische en de Canarische eilanden. Aan de hemel is er geen wolkje te zien en het is kouder dan gisteren (t=23graden). Vandaag de poten van een kist scheef afgezaagd, zodat de kist vlakker aan de wand van het kombuis komt te liggen. Mijn leermoment: als water langdurig op het dek blijft staan, is dit niet bevorderlijk voor de levensduur van de dekplanken en als delen van het hout niet zo snel opdrogen als de rest van het hout wijst dit op een niet optimale conditie van het betreffende houtgedeelte, vertelde mij een van de zeelieden die op een scheepswerf had gewerkt, waar houten schepen werden vervaardigd. Vandaag de inhoud van mijn geheugenkaart van het fototoestel naar de computer gemporteerd en er een backup van gemaakt op de usb stick. Dit waren voor vandaag de meest memorabele gebeurtenissen. Tot een volgende keer en groeten uit (wij hopen ‘vanaf’, red) dit bijzondere deel van de oceaan.

 Opstapper Rudy.