ON BOARD THE TRES HOMBRES
07022010

04-02-2010 Donderdag: onder belangstelling van echtgenoten en naaste familieleden, vertrokken we dan eindelijk met de hulp van de vriendelijke eigenaren van de sleper Dombo van de stichting Y. Volgens eerdere informatie zouden we op de rede voor Texel een betere wind afwachten maar om de een of andere reden voeren we het Marsdiep uit met een snelheid van 2,5kn en dreven we zo met de ebstroom naar het zuiden. Met westenwind vertrokken we, die later naar het zuidwesten draaide. 8 uur later waren we ter hoogte van Alkmaar, wat een kritische opmerking van een van de trainees ontlokte, dat we toch niet zo snel voeren. Als snedig antwoord werd door de kapitein gegeven, dat het lopen naar Alkmaar veel langer geduurd zou hebben, waar niets tegen in kon worden gebracht. Toch konden we in 2 dagen 120 mijl afleggen, omdat er toch een aardige wind kwam opzetten.
Het pilletje tegen zeeziekte was jammer genoeg na 4 uur uitgewerkt, zodat de theorie van het conflict tussen de informatie van de ogen, het evenwichtsorgaan en van de proprioceptoren aan de praktijk kon worden getoetst. Een acupressuurpunt tegen zeeziekte op internet gevonden, was moeilijk toe te passen door de 7 lagen dikke kleding. Overigens waren 3 lagen aanbevolen. De dekens zijn namelijk al snel vochtig maar gelukkig slaap ik achter in het schip, zodat we tijdens het stampen van de boot niet tegen de onderkant van het bed van de bovenbuurman gelanceerd worden. Wel ligt het bed in de buurt van het toilet, zodat het mogelijk is om de slapenden wakker te maken, door de afzuiging stop te zetten. Want we gebruiken een nonolet. Dus vaste onderdelen onder 2 laagjes papier doen en aanstampen op de voorliggenden. Als het vol is, worden de vissen ermee gevoed. Je slaapt met een soort trapbed schuin onder elkaar en kan de kooi afsluiten met een schuifdeur. Alleen is niet alleen het dichtdoen een karwei, maar ook het openen van de kooi. Ik moet maar niet denken aan een noodsituatie waarbij je snel moet vluchten. (wordt aan gewerkt)

Het eten wordt door een kokkin gemaakt, zodat het eten niet een straf is. Iedereen krijgt een afgemeten hoeveelheid en wat er over is, wordt gedeeld over de hongerige magen. De thema's aan de eettafel varieren van nautische problemen tot huiselijke onderwerpen, zoals wie gaat afwassen en afdrogen. Drinkwater wordt alleen gebruikt om te drinken. Dus afgewassen wordt er met zeewater en afgespoeld met opgevangen regenwater, dat een bruine kleur heeft gekregen van het eikenhouten vat.

We hebben ook een filmploeg aan boord bestaande uit een jonge vrouw en een jongeman. Zij bespreken onderling hoe ze willen filmen. De bedoeling is een documentaire die de reis en de aankomst in Haiti als een beeldverhaal neerzet. Alleen kwam het de eerste dagen niet veel tot filmen vanwege het conflict tussen de drie bewegingsinformatie verwerkende organen, dus zeeziekte.

Het schip is schoenerbrik getuigd en heeft talloze zeilen. Het plaatje ervan en de technische gegevens zijn te zien op de website van de zeilendehandelsvaart / Tres Hombres.

 Gisteravond was het wel spannend, omdat we voor het Nauw van Calais moesten kruisen om op een goede wind te wachten, die gelukkig al snel kwam. Die kwam vanochtend, de derde dag dus, echter wel met grotere kracht, dan ik verwacht had. Want op een gegeven ogenblik noemden zij mij een dierenvriend, toen ik mijn ingeslikt ontbijt aan de vissen voerde. Maar als je daarna een paar uur onder zeil gaat dan lukt het om 2 uurtjes overeind te blijven en de maaginhoud op zijn plaats te houden. Gelukkig trokken de wolken in de middag weg en ging de wind wat liggen, zodat we ons op een cruiseschip waanden. Omdat ik daags tevoren had laten zien, hoe je haringen schoon kon maken, moest deze oefening vandaag weer gegeven worden. Tot een volgende keer.

Opstapper Rudy