Met 25pk terug naar zee

19-02-2010

Beste lezers en lieve lezeressen,

Bedankt voor jullie reacties. Ik wil jullie in het kort uitleggen waarom ik niet zo snel op jullie reacties kan reageren. Mijn schrijfsels kan ik op zee via de kortegolf zender van de Tres Hombres van de zeilende handelsvaart te Den Helder via radiopiepjes zenden naar een van de ontvangststations op het vaste land, die deze piepjes weer omzetten in de digitale signalen voor het internet, waar het bericht naar mijn liefste schoondochter wordt gestuurd, die mijn reisblog aanvult. Vaklui spreken van een SSB frequentie. Voor deze dienst moet € 300,- betaald worden, wat dus door de firma van de kapitein gedaan wordt. Op het walkantoor is een mede-eigenaar als enige man, die de emails moet doorzenden. De arme man moet dus ook nog tussendoor de zaak runnen omdat de 2 andere mede-eigenaars inclusief de kapitein dus, hier aan boord zijn. Want alle mailtjes komen via zijn email op zijn kantoor terecht. Vraag me niet hoe mijn schoondochter de reislogger bijhoudt naast haar drukke werkzaamheden, maar ik ben gewoon blij dat zij dat wil doen. Ik zie dus nooit jullie reacties tot vandaag. Want nu zit ik op het vaste land zoals uit mijn laatste blog blijkt. Het is voor mij een stimulans wat meer aandacht aan mijn stukjes te wijden. Want meestal gebeurt het typen op mijn computer in de keuken, waar de enige plaats is om rustig te zitten. Vaak moet ik ook de knoflook klein snijden of de aardappelen schillen. Ik heb nu nog niet al mijn vingers in het verband, maar leer omgaan met de scherpe messen. Hier wordt elke dag brood gebakken als de oven het tenminste doet.

Uit mijn hoofd nog enige reacties van mijn kant: de magneetjes heb ik niet gebruikt omdat ik er niet over peins vrijwillig in de oecaan te duiken, als was het maar dat ik niet kan zwemmen. De anderen waren zo snel in het water, dat ik niet de kans kreeg mijn magneetjes uit te delen. Nu ik aan boord over magneetjes in mijn zeilpak heb gesproken, mag ik nooit meer dicht bij de over het grote kompas buigende stuurman staan, omdat we anders nooit in Haïti zullen geraken. Het idee van een van jullie dat batterijen hetzelfde doen, kan ik niet zo volgen omdat het batterijtje dan acuut ophoudt stroom te leveren vanwege de verbinding tussen de pluspool en de minpool door het zoute goed geleidende water. Over het algemeen geniet ik, als ik niet zeeziek ben. Het percentage hou ik nog even geheim.

Het is de bedoeling dat we nu om 20.30 vertrekken (dus over een uurtje en moet ik maar zorgen dat ik door de bewaking van de haven kom, omdat ik vanmorgen uitvoerig in mijn beste gebarentaal aan de bewaker heb moeten uitleggen dat ik tot de bemanning hoor van de Tres Hombres) en daarom is dit schrijven nog mogelijk via internet. Ik weet nu niet hoe we de haven uitkomen, want de ingewanden van het bootje dat ons moet duwen, lagen een half uur geleden nog verspreid over de bodem van het bootje. Ik heb de monteur, dat is eigenlijk een belediging voor deze man omdat hij nog zovele andere dingen doet op mechanisch en electronisch gebied, een hint gegeven dat ik hem wel wil helpen, omdat ik aan iets heel anders denk. Helaas heeft hij niet zo veel vertrouwen in mijn advies gehad, want ik mocht wel toekijken maar wel vanaf de boot kijkend naar het weerbarstige bootje dat in het water dobbert. Volgens mij voelt het bootje zich het beste op het dek en wel onder een goed stuk zeil, zodat het niet nat wordt. Dus ingewijden spreken van watervrees. Eigenlijk geef ik dat fraai geschilderde bootje groot gelijk, want als ik ook maar 25PK had- ja dit getal bestaat uit 2 cijfers - dan zou ik ook liever aan dek blijven dan een 50ton zware dame voort te slepen.

Enfin, lezers ik schrijf wel vanuit de boot hoe het verder gaat. Groeten aan jullie allen en bedankt voor jullie belangstelling.